-104

Σκοπιά τέταρτη. Και λάντζα.
Το Radio Lanja λέει για σήμερα κλασικό καλτ κυπριακό ραδιόφωνο.
One - Πες μου πού χάνεσαι
Βανδή - Κι όλο κάνω σκέψεις
Αγνώστου - Το όνομά σου το μικρό
Ένας αδιάφορος - Μα πάνω απ' όλα
Λεμπέσης - Γύρνα πίσω ή έστω τηλεφώνα
Βανδή - Φτηνό ξενοδοχείο

Σήμερα ήρθαν οι παλιοί γνώριμοι. Κάποιοι αγαπημένοι, άλλοι σάπιοι, άλλοι χρωματιστοί. Τα ένστικτά σου ήταν απ'την αρχή σωστά -περίεργο. Οι ποντικομαμμές υπάρχουν παντού. Οι κουτοπόνηροι πανταχού παρόντες και τα τοτέμ ανοησίας διάσπαρτα. Το αποδεικνύουν παντού.
Γνώριμες φάτσες κατέκλυσαν το χωριό μας.

Η βραδιά έκλεισε με ντουετάκι με το χρυσό με κρητικό λαούτο και τη φωνή της παράδοσής του.
Ψηλαφήματα ευδαιμονίας και 4ο νούμερο σκοπιάς.
Την πρώτη σκοπιά την έκανα με τον Βρυκόλακα (όπως τον βγάλαν τα παιδιά του θαλάμου, είναι ο γνώριμος από τον Αυλώνα με τις ιστορίες για τον καθηγητή του που έτρωγε τις ελιές από την τσέπη με τις κιμωλίες.) που μου 'λεγε ότι είναι αιώνιος φοιτητής στην Πάτρα και μένει 10 χρόνια μετά ακόμη στην εστία - θυμάται ακόμα την εποχή που πρωτοβάλανε το ίντερνετ εκεί και είχε ακόμα γυμνά καλώδια στους διαδρόμους.
Τη δεύτερη την έκανα με τον Drd, πρώην geek, νυν gun freak και πορωμένος με μηχανές,
Ο τρίτος, ο Λονγτζον, ανώριμος νεαρός που βιάζεται να πει την άσχημη ιστορία του και κάνει το κακό ραδιόφωνο την ώρα ακριβώς που θα ξεκινήσεις να σιγοτραγουδήσεις. Και θα τραγουδήσει και ανόητα τραγούδια και με άσχημο τρόπο.
Ο τέταρτος, ήταν ο παλιός γνωστός Bur, που όσο τον γνωρίζω, τόσο επιβεβαιώνω την αρχική μου θετική εκτίμηση για αυτόν.
Κι ακούω τις ιστορίες για να βρω τη δική μου.