-176

Γνωστή και ως 30 Αυγούστου ή "αύριο-πετάω"

Ναι, το 'παμε, ήρθαν προχτές καινούριοι στο πράσινο χωριό και εμείς τους αγκαλιάσαμε και όλα τα σχετικά γιατί πολύ τους αγαπήσαμε κατευθείαν και θέλαμε να ξεκουραστούμε λίγο γιατί "αυτό το καλοκαίρι" (που τραγουδάνε και όλα τα ραδιόφωνα) δεν μας φέρθηκε για καλοκαίρι και πάρα πολύ καλά.

Ανοίγει η Παρένθεση. Ξεκίνησα να γράφω την παρούσα ανάρτηση, κάμποσες μέρες μετά την κανονική ημερομηνία -δεν έχει σημασία πόσες, οι σημειώσεις υπάρχουν, η συνέπεια λείπει- αλλά ο συναισθηματισμός μου όσο περνάει ο καιρός νιώθω ότι με διαβρώνει περισσότερο απ' ότι χρειάζεται για μια απλή καταγραφή παρατήρησης. Είναι αναπόφευκτο τελικά. Έπεσα σε τρομερές γενικότητες, γενικολογίες, επαγωγισμούς, αοριστίες και άλλα τέτοια σκατά και λέω να τα κρατήσω για το τέλος. Το τέλος. Ξέρεις τώρα, όταν φτάσει η ώρα και έρθει ο καιρός. Προς το παρόν ας ασχοληθώ με τη μέρα και τις σημειώσεις της. Κλείνει η Παρένθεση.

Για σήμερα, μια μέρα πριν πετάξω, οι αγαπημένοι μου βοηθοί αρχιλοχία ίλης, γνωστοί και ως επιλοχάδες, κάτι σαν αυτό που ήμουν στον Αυλώνα, αλλά και πολύ διαφορετικο ταυτόχρονα, μου φύλαγαν μια έκπληξη για την Σκοπιά 25η.

Ήταν με το Αργυρό. Το άρθρο "το" δεν είναι υποτιμητικό. Δεν φταίει αυτός για το μυαλό που έχει ακόμα. Είναι μικρός και αρκετά ανώριμος. Συχνά πονηρός. Φίδι. Θυμάμαι στον Αυλώνα που την πρώτη φορά μετά την άδεια του πάσχα τον έβαλα να κάνει ένα περίπολο, μετά το πρώτο δίωρο βγήκε ελεύθερος υπηρεσίας για δυο μέρες και μας είχε γαμήσει το πρόγραμμα. Όλη την ώρα γκρίνια, ερωτήσεις, λες και όλος ο κόσμος ασχολείται μαζί του ή έχει πλάνο να τον γαμήσει μες στο στρατό. Θυμόμασταν τον Ιούνιο-Ιούλιο με τον Cookie μερικές καταπληκτικές στιγμές που ΔΕΝ είχα βιώσει στον Αυλώνα με το σήριαλ/θρίλερ της "σχέσης" του με μια κοπελίτσα που την έβαζε να κλείσει το φουμπου της όσο ήταν αυτός φαντάρος, γιατί προφανώς στην παράνοιά του

άνοιχτό φούμπου προφάηλ=η γκόμενά μου ξενογαμιέται.

Τελικά αυτή το άνοιγε κρυφά. Και όσο πλάκα κι αν είχε, η γκόμενά του όντως ξενογαμιόταν, αλλά δεν έχει την παραμικρή σημασία. Τέτοιο νταλκά που έβγαζε σε σκοπιές και σε περίπολα εγώ στη σκοπιά μαζί του δεν βίωσα. Ο στρατός τον άντρεψε και πλέον έχει τατού. Πήγε πριν καιρό στον Κ-Ρ, τον αγγλομαθή για όλη την επιλαρχία [δεν πειράζει που δεν με ρωτάει κανείς - γλυτώνω ανόητες μεταφράσεις για τατού], να τον ρωτήσει πώς θα γράψει κάτι σε προστακτική, κάτι τύπου μην κοιτάς πίσω, πάντα μπροστά και πήγε μόνος του και κότσαρε πρωτοπρόσωπη αντωνυμία. Αυτοβούλως και αυτεπάγγελτα. 

Συνεπάγεται αστείο τατού για κάποιον με ελαφρά αίσθηση της γλώσσας.

Να, αυτό είναι, σε διάφορες πόζες. Μαζί του και ο Αργυρό.

Εδώ χορεύει στο εστιατόριο.

Εδώ το τατου του.

Εδώ ειμαστε στη σκοπιά.

Εδώ στη σκοπιά, στο βραδινό νούμερο.

Εδώ ποζάρει στα μαγειρεία.

Το ίδιο.

Το ίδιο. Μέσα στο θερμοθάλαμο. Για τα κοτόπουλα.

"Τελικιασμένο το παπάκι το πήγαινα. Και τράκαρα. Και όλοι μου λέγανε ότι έπρεπε να 'χεις σκοτωθεί. Και πήρα εντούρα απρίλια. Θα πουλήσω το μπέρβελι, το αυτόματο. Χάλια η φλάντζα, το κοίταξαν. Το παπάκι το άστρα όμως θα το φτιάξω. Του βάλανε ψιλά λάστιχα όμως γαμώτο. Αλλά πηγαίνει τον κώλο του. Τέρμα πάει. Του βάλανε εξάτμιση που κάνει πολύ φασαρία, δεν φαντάζεσαι ρε. Σβηστό θα το παίρνω, θα ξυπνάει τη γειτονιά. Α, κοίτα τη λελέτζα μου, για το νησί είμαι υπολοχαγός. Για έξω είμαι λοχαγός. Γαμώ ε; Α, ναι, σου πα ότι τράκαρα ε; Ξυπνάω μετά το πρωί και το κινητό είχε αίματα - ολόκληρο ρε. Απορούσαν όλοι. Θαύμα λες ε; χαχαχα ναι."

Την υπόλοιπη σκοπιά την πέρασε παίζοντας ηλίθια παιχνίδια στο αντρόηντ του και πού και πού μου τα επεξηγούσε. Βαρέθηκα τη ζωή μου. Από τις πιο κενές σκοπιές που έχω κάνει. Πού είσαι ρε Γένι, που οι σκοπιές μαζί σου θα μου λείψουν. Δεν θα μου λείψουν τα ηλίθια παιχνίδια του αργυρού που περιλαμβάνουν ψεύτικα ατυχήματα σε ψεύτικους δρόμους σε αντρόηντ οθόνη που σκοπός είναι να σπάσεις όσα περισσότερα κόκκαλα μπορείς.

"Η νταλίκα με το ρυμουλκό έρχεται πολύ επεισοδιακά. Απ'το πλάι περνάει από πάνω του και του σπάει 23 κόκκαλα"

Γιούπι.

Ελαφρώς καλύτερα από το γραφείο ρε.