-193

The Big Comeback

Κυριακή στο Πράσινο Χωριό.
Πόσο διαφέρει από μια άλλη κυριακή σε ένα άλλο χωριό;
Πόσο διαφέρει, γενικά;

Πρώτη μέρα στην εμά μετά από καιρό. Το ομολογώ: προσεχτικά σχεδιασμένο ώστε η πρώτη μέρα μετά την άδεια να είναι μεν με υπηρεσία αλλά χαλαρή από πρόγραμμα.
Οι περισσότεροι 318 λείπουν σε άδεια και όλα μυρίζουν λίγο πιο λελέ.
Στις μικρές λεπτομέρειες είναι εκεί που ανακαλύπτεις, όμως, τις μεγάλες αλλαγές που έχουν συμβεί στο στρατόπεδο ενώ εσύ λείπεις.
Πλέον υπάρχει κόσμος. Και πολλές γόπες. Κάδοι παραγεμισμένοι και σκουπίδια και φασαρία και όλα τα δεινά που φέρνει ο κόσμος μαζί του.
Η μουσική είναι παντού πιο δυνατά για να καλύπτει τη φασαρία. Τα ποτήρια του καφέ στο κυλικείο είναι πιο ψηλά και χωράνε περισσότερο καφέ.
Οι ώρες της σκοπιάς στρογγυλοποιήθηκαν και οι Νέοι Δεκανείς Αλλαγής μας κάνουν βόλτες παντού σε όλο το χωριό για να κάνουν τις αλλαγές τους. Απαράδεκτο. Δεν μπορείς βέβαια να έχεις την απαίτηση να πάρουν και πρωτοβουλία. Κάηκες.
Πλέον κάνει περισσότερο κρύο τη νύχτα και λόγω υγρασίας ίσως χρειάζεται μακρύ μανίκι για να το αντέξει κανείς.

Τιμωρίες -ακούω- πολλές. Τιμητικές επίσης μπόλικες.
Νέα συστήματα λέμε. Νέα πρόσωπα.

Η πορεία αχρηστοποίησης του φαντάρου (ώστε να αποστρατικοποιηθεί εκ των έσω και να τον αποβάλλει στο τέλος οριστικά το στρατόπεδο) καλά βαδίζει. Την περιμέναμε. Την δικαιούμαστε.

"Μάθε να ακούς εντολές και εμείς θα σε κάνουμε όσο πιο άχρηστο γίνεται. Μπες στην πυραμίδα μας και πάντα θα έρχονται νέοι για να σε απαλάσσουν από ευθύνες. Cosi fan tutti. Ακολούθα το παράδειγμά μας. Λουφαρε αρκεί να μην σε βλέπουν. Χαιρέτα όταν σε βλέπουν."

Η έννοια της παραστατικότητας. Μεγάλη σκηνή ο κόσμος, αλλά μικρότερη και πιο ελεγχόμενη το στρατόπεδο. Πιο αυστηρά ορισμένη. Παρατηρείσαι; Είσαι άλλος, αυτόματα, τη στιγμή που το συνειδητοποιείς. Το ξέρεις; Φαντάρε, έχεις ταλέντο; Μπορείς να οργιάσεις.
Γίνε ήρωας στο λεύκωμά μου. Αν σου το έλεγα, θα γινόσουν ακόμη καλύτερος.

Σκοπιά 26η
Εδώ όλα μυρίζουν τελευταία σκοπιά, αν και για σημειολογικούς λόγους, θα ήθελα να έχω κάνει 27. Να κάνω δηλαδή μια 27η, εορταστική με τον Γένι, που είμαστε χρισμένο αγαπημένο ζευγάρι σκοπών.
Αυτή η σκοπιά όμως είναι με τον Longjohn, που είχα κάνει και την Σκοπιά 3η.
Ο Λονγκτζον μετράει ώρες για την τελευταία του τρίτη άδεια και οι 6 ατελείωτες ώρες πέρασαν γρήγορα. Μετρώντας -όχι ώρες- μέρες.
Τελευταία του σκοπιά. Ίσως και δική μου γιατί από αύριο πιάνω υπηρεσία ως πουτανάκι του εκάστοτε αύδμ και τους κάνω τα χατίρια και γράφω για αυτούς. Γραφιάς.
26 σκοπιές ήταν αρκετές. Μπροστά μου έχω μόνο άδεια και υπηρεσίες γραφιά.
Με τον Λονγκτζον λέγαμε για μεθύσια και για το αμοργιανό πέρασμα στην καλλιθέα. Εκεί τα είχαμε πιει με τον Δαμ. πριν κανα χρόνο (πάει καιρός). Ούζα θυμάμαι. Μίνι, Μίνι, Μινι, μεζέδες και μετά ένα χύμα και γίναμε άχρηστοι. Εγώ τουλάχιστον. Θυμάμαι μετά να αγοράζω ένα χοτντογκ και να πετάω στον τενεκέ το λουκάνικο. Και μετά να ξεραίνομαι στο σπίτι του για μια ώρα, στον καναπέ, όσο αυτός πήγε με την Α. του να χορέψει στον πάγο, μωρέ μπράβο κουράγιο.
Είχε και ένα ξέσπασμα με νταηλικια ο Λονγκτζον κατά των νέων που άργησαν να μας αλλάξουν. Πολύ αγρίεψε και ήταν σχεδόν αστείο.

Κάποια στιγμή θα πρέπει να κάνω ένα αφιέρωμα στον Χρωματιστό (Ρόχο), τον Πρωκτικό και τους άλλους μυθομανείς.


Επίσης, στο μυαλό μου λύθηκε πριν ενάμιση μήνα το "μυστήριο" τον κλοπών στον Αυλώνα.
Παραδέχτηκε την ενοχή του με περηφάνεια ένα βράδυ "αφού-κλείσαν-τα-φώτα" ο Κέκ'μεν. Συγκεκριμένα, περηφανευόταν στους παλιότερους (πφφφφ τους 318;) ότι "τους είχα γδάρει στον Αυλώνα" και ότι "μπροστά μου ανήκουν όλες οι κλειδαριές". Α, ρε αλάνι. Είχε γίνει ολόκληρο θέμα στον Αυλώνα, με κλεμμένο πορτοφόλι, ταυτότητες, mp3 player, μετρητά, ακόμη και ρούχα.
"Εδώ όμως" συμπλήρωσε "δεν κάνω τέτοια, τι; μεταξύ μας;"
Το 'χα ξεχάσει το θέμα.

Η Σκοπιά 26η , η δεύτερή της βάρδια, ήταν ταυτόχρονα με τη λειτουργία της ψησταριάς που ξανάνοιξε.
Τσίκνα όμως;

Ο κουρέας λείπει. Αλλά έχει αφήσει στην ΑΩ αποτύπωμα.

Στο πρώτο πρωινό μοιραζόμαστε τη χαρά του κόμη Vlach γιατί βρίσκει σε μια συσκευασία κρουασάν, δυο κρουασάν. Τι ανέλπιστη χαρά και τι ευχάριστος τρόπος να ξεκινήσει τη μέρα του. 

Ο κόμης Vlach επιδεικνύει το θαύμα
"του διπλού κρουασάν".

Μια επιγραφή στην ΑΩ.

Ξανά το δημιούργημα του κουρέα.

Το τατού του Γέμε. Ρε χριστιανοί..

Λόνγκτζον ακολουθεί τη συμβουλή μου για το κράνος-μαξιλάρι.